Απολαμβάνοντας ένα απόγευμα με συννεφιά και ντους σε ένα αγρόκτημα με έναν ξενώνα στη σαβάνα.Ένα ευπρόσδεκτο θέαμα και αφορμή για γιορτή.
Ο ποταμός Orange, που τρέχει χαμηλά, είναι ένας από τους μεγαλύτερους στη Νότια Αφρική.Αποτελεί τα σύνορα μεταξύ της Νότιας Αφρικής και της Ναμίμπια.
Απολαμβάνοντας ένα απόγευμα με συννεφιά και ντους σε ένα αγρόκτημα με έναν ξενώνα στη σαβάνα.Ένα ευπρόσδεκτο θέαμα και αφορμή για γιορτή.
Ο ποταμός Orange, που τρέχει χαμηλά, είναι ένας από τους μεγαλύτερους στη Νότια Αφρική.Αποτελεί τα σύνορα μεταξύ της Νότιας Αφρικής και της Ναμίμπια.
Η 10ωρη πτήση πάνω από τη μεγάλη γαλάζια έκταση του Νότιου Ατλαντικού έδωσε τελικά τη θέση της για προσγείωση.Κοιτάζοντας το κάθισμα στο αριστερό μου παράθυρο, από τα 35.000 πόδια, τίποτα άλλο από μια άγονη έρημο της Νότιας Αφρικής, όσο έβλεπαν τα μάτια μου.
Έφτασε με ταξί στο κέντρο του Κέιπ Τάουν, μόνο μια μικρή τσάντα για ντουλάπια.Σε αντίθεση με τη Λατινική Αμερική: Σχεδόν τόσες επαύλεις — και Ferrari, Maserati, Bentley — όσο και το Beverly Hills.Ωστόσο, την ίδια στιγμή, επιθετικοί λάτρεις του δρόμου έρχονται εναντίον μου σαν ζόμπι, πολλοί φορώντας κουρέλια, εδώ από τη φτώχεια οποιουδήποτε από τους κοντινούς δήμους.
Αυτός είναι ένας νέος και εντελώς μπερδεμένος κόσμος.Η μοτοσικλέτα είναι τώρα κρυμμένη με ασφάλεια σε ένα γκαράζ μακράς διαρκείας στην Ουρουγουάη.Είμαι εδώ για να κάνω πετάλι με ένα ποδήλατο στην Αφρική.
Ο ένας έφτασε σε ένα μεγάλο χάρτινο κουτί, σε όλη τη διαδρομή από το Boise.Ο Frank Leone και η ομάδα του George's Cycles έβαλαν ξεκάθαρα το κεφάλι τους μαζί.Καταιγίδα ιδεών όλη τους τη συλλογική ποδηλατική εμπειρία, κάθε ρεαλιστικό οδικό ενδεχόμενο, και συναρμολόγησαν αυτό το μηχάνημα.Όλα τέλεια ρυθμισμένα, συν μερικά συμπαγή εργαλεία και πολλά κρίσιμα ανταλλακτικά, όπως ακτίνες, σύνδεσμος αλυσίδας, ελαστικό, λίγο καλώδιο αλλαγής ταχυτήτων, γρανάζια και πολλά άλλα.Κάθε ευαίσθητο καντράν, ελεγμένο και ρυθμισμένο.
Το τελευταίο βράδυ στο Κέιπ Τάουν, σε μια ιρλανδική παμπ, μια γυναίκα με αφρό σε μέγεθος μπιτς μπαλάκι και όμορφο πρόσωπο τράβηξε την προσοχή μου καθώς περνούσε.Μπήκε μέσα και κάθισε κοντά μου στο μπαρ.Προσφέρθηκα να της αγοράσω ένα ποτό και δέχτηκε.Μετά είπε ότι έπρεπε να πάμε σε ένα τραπέζι και το κάναμε.Είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση.Το όνομά της είναι Khanyisa, μιλάει τα Αφρικάανς, τα οποία είναι παρόμοια με τα Ολλανδικά αλλά ακόμα πιο κοντά στα Φλαμανδικά του βόρειου Βελγίου.Επιπλέον, μια τρίτη μητρική γλώσσα, δεν μπορώ να θυμηθώ, είχε πολλούς ήχους «κλικ», έμαθα ακόμη και μερικές κατάρες, αλλά τις ξέχασα επίσης.
Μετά από περίπου μία ώρα πρόσφερε μερικές από τις υπηρεσίες από το «παλαιότερο επάγγελμα».Δεν με ενδιέφερε, αλλά δεν ήθελα επίσης να τη χάσω, οπότε της πρόσφερα λίγα ραντ Νότιας Αφρικής (επίσημο νόμισμα της Νότιας Αφρικής) μόνο και μόνο για να μείνει και να συνεχίσει να μιλάει, και την υποχρέωσε.
Αυτή ήταν η ευκαιρία μου να κάνω ερωτήσεις, οτιδήποτε ήθελα να μάθω.Η ζωή είναι διαφορετική από εκείνη την πλευρά.Δύσκολο, για να το θέσω ήπια.Ανάμεσα στις πιο αθώες ερωτήσεις μου, ρώτησα αν θα προτιμούσε να είναι μια μη ελκυστική λευκή γυναίκα ή η όμορφη μαύρη γυναίκα που είναι, εδώ σε αυτή τη χώρα με τη θλιβερή ιστορία του Απαρτχάιντ.Η απάντηση ήρθε εύκολα για εκείνη.Είναι απολύτως σαφές ότι η ανισότητα ελκυστικότητας μπορεί να είναι ακόμη πιο σκληρή από αιώνες αποικιακής κατάχρησης, με τις σύνθετες οικονομικές ανισότητες.
Ήταν εντυπωσιακά ειλικρινής και άξια σεβασμού.Η Steely, επίσης, φαινομενικά δεν φοβάται τίποτα εκτός από το να μην έχει τα χρήματα για να πληρώσει τα σχολικά τέλη του γιου της.Αυτό ακριβώς υπάρχει κάτι για να συλλογιστούμε.
Πολλοί άνθρωποι εδώ, συμπεριλαμβανομένου του Khanyisa, ενδιαφέρονται ειλικρινά για τα ταξίδια μου.Κάθε Νοτιοαφρικανός ανεξαιρέτως είναι γενναιόδωρος με το χρόνο του.Αυτό είναι πάνω από όλη την απύθμενη γενναιοδωρία της Λατινικής Αμερικής.Συχνά αισθάνομαι κάποιο ανθρώπινο χαρακτηριστικό, τόσο οικουμενικό όσο ένα απλό «κύμα γεια», έναν ενσωματωμένο σεβασμό για τον «ταξιδιώτη» που φαίνεται να ξεπερνά τη θρησκεία, την εθνικότητα, τη φυλή και τον πολιτισμό.
Χωρίς τελετή, άρχισα να κάνω πετάλι αργά το πρωί της Παρασκευής, 7 Φεβρουαρίου. Χωρίς πραγματική προσπάθεια κατάφερα 80 μίλια μέσα από τους κυλιόμενους λόφους του δρόμου της δυτικής ακτής της Νότιας Αφρικής.Καθόλου άσχημα για έναν άντρα που μόλις και μετά βίας καθόταν σε κάθισμα ποδηλάτου τους τελευταίους 10 μήνες.
Τι είναι ενδιαφέρον για αυτόν τον αριθμό των 80 μιλίων… συμβαίνει να είναι το 1% από τα 8.000 εκτιμώμενα μίλια μέχρι το Κάιρο.
Ωστόσο, το πίσω μέρος μου πονούσε.Τα πόδια επίσης.Δεν μπορούσα να περπατήσω, οπότε την επόμενη μέρα πήγα να ξεκουραστώ και να αναρρώσω.
Όσο λαμπερό κι αν ήταν, είναι καλό να ξεφύγεις από το τσίρκο της ευρύτερης περιοχής του Κέιπ Τάουν.Η Νότια Αφρική έχει κατά μέσο όρο 57 δολοφονίες την ημέρα.Σε κατά κεφαλήν βάση, περίπου το ίδιο με το Μεξικό.Δεν με ενοχλεί, γιατί είμαι λογικός.Οι άνθρωποι φρικάρουν γι' αυτό, μου λένε ότι θαυμάζουν το «κουράγιο» μου.Μακάρι να το κλείσουν, για να μπορώ να οδηγώ με άγνοια και ησυχία.
Πιο βόρεια, όμως, είναι γνωστό ότι είναι ασφαλές.Η επόμενη χώρα, η Ναμίμπια, τα σύνορά της ακόμα 400 μίλια μπροστά, είναι επίσης ήρεμη.
Παρεμπιπτόντως, το να περνάς από βενζινάδικα είναι απόλαυση.Δεν χρειάζεται πλέον να αγοράζετε αυτά τα ακαθάριστα πράγματα.Είμαι απελευθερωμένος.
Ανεμόμυλοι παλαιού τύπου από χάλυβα τρίζουν σε αγρόκτημα εργασίας εδώ στην άνυδρη χώρα της στέπας, σκηνές με σκόνη που θυμίζουν το "Grapes of Wrath", το αριστούργημα του John Steinbeck του America's Dust Bowl.Στρουθοκάμηλοι, ελατήρια, κατσίκες, αλμυρή θέα όλη μέρα.Παρατηρεί κανείς πολλά περισσότερα από το κάθισμα ενός ποδηλάτου.
Το Doringbaai είναι μια υπενθύμιση του γιατί συνήθως δεν προγραμματίζω, ρέω.Απλά μια τυχαία ανακάλυψη, αυτά τα τελευταία 25 μίλια σε άμμο και νιπτήρα εκείνη την ημέρα, όταν ένας ψηλός λευκός φάρος και ένα καμπαναριό εκκλησίας και μερικά δέντρα ήρθαν στον ορίζοντα, φτάνοντας τελικά σαν όαση.
Τράβηξα μέσα αρκετά κουρελιασμένος, καμένος από τον ήλιο, λίγο ζαλισμένος, με υποδέχτηκαν φιλικά κύματα καθώς κύλησα αργά μπροστά.
Η συντριπτική πλειονότητα αυτού του παραθαλάσσιου οικισμού είναι έγχρωμοι άνθρωποι με τη μια ή την άλλη όμορφη απόχρωση, που ζουν σε σπίτια ξεθωριασμένα, όλα ξεθωριασμένα, τραχιά γύρω από τις άκρες.Περίπου το 10 τοις εκατό είναι λευκοί και ζουν σε πιο γυαλιστερές εξοχικές κατοικίες σε μια άλλη γωνιά της πόλης, στη γωνία με την καλύτερη θέα στη θάλασσα.
Το ρεύμα κόπηκε εκείνο το απόγευμα.Η Νότια Αφρική έχει προγραμματίσει διακοπές ρεύματος, σχεδόν καθημερινά.Υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τα ηλεκτρικά εργοστάσια με καύση άνθρακα.Υποεπένδυση, κληρονομιά κάποιας περασμένης διαφθοράς, συγκεντρώνω.
Υπάρχουν δύο παμπ, και τα δύο καθαρά και τακτοποιημένα, και, λοιπόν, νηφάλια.Όπως τα οδικά σήματα, οι barkeeps μιλούν πάντα αρχικά Αφρικάανς, αλλά θα αλλάξουν στα Αγγλικά χωρίς να χάσουν βήμα, και αναμφίβολα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα μπορούσαν να αλλάξουν τη γλώσσα των Ζουλού χωρίς να χάσουν ούτε ένα βήμα.Περάστε ένα μπουκάλι Castle για 20 Rand, ή περίπου 1,35 δολάρια ΗΠΑ, και θαυμάστε τις σημαίες της ομάδας ράγκμπι και τις αφίσες στον τοίχο.
Εκείνοι οι ογκώδεις άντρες, που συντρίβονται μεταξύ τους σαν μονομάχοι, αιμόφυρτοι.Εγώ, αμίλητος, αγνοώντας το πάθος αυτού του αθλήματος.Ξέρω απλώς ότι η σκληρή δράση σημαίνει τα πάντα για μερικούς ανθρώπους.
Πάνω στο γυμνάσιο υπάρχει ένα γήπεδο ράγκμπι με θέα αυτόν τον μαγεμένο φάρο, που βρίσκεται ακριβώς πάνω από το ψάρεμα, που είναι προφανώς ο κύριος εργοδότης του Doringbaai.Από όσο μπορούσα να δω, εκατό έγχρωμοι άνθρωποι εργάζονταν εκεί, όλοι σκληρά σε αυτό.
Λίγο πιο πάνω, δύο βάρκες με άλογα εργασίας που ρουφούν τον βυθό της θάλασσας, μαζεύουν διαμάντια.Αυτές οι παράκτιες περιοχές, από εδώ και πολύ βόρεια στη Ναμίμπια, είναι πλούσιες με διαμάντια, έχω μάθει.
Τα πρώτα 25 μίλια ήταν πλακόστρωτα, ελαφρύς άνεμος ακόμα, αν και η απουσία πρωινής θαλάσσιας ομίχλης θα έπρεπε να ήταν μια προειδοποίηση.Νιώθω ότι γίνομαι πιο δυνατός, γρήγορος, οπότε τι ανησυχείτε.Κουβαλάω πέντε μπουκάλια νερό αλλά γέμισα μόνο δύο για αυτή τη σύντομη μέρα.
Μετά ήρθε μια διασταύρωση.Ο δρόμος προς το Nuwerus ήταν περισσότερο από αυτό το χαλίκι και την άμμο και το νιπτήρα και την άμμο που εξοικονομούσε ενέργεια.Αυτός ο δρόμος έστριψε επίσης στην ενδοχώρα, και άρχισε να ανεβαίνει.
Ανέβαζα έναν λόφο έχοντας ήδη μαζέψει σχεδόν όλο μου το νερό όταν ένα μεγάλο φορτηγό εργασίας πλησίασε από πίσω.Το αδύνατο παιδί έγειρε έξω από τη θέση του συνοδηγού (τα τιμόνια είναι στη δεξιά πλευρά), φιλικό πρόσωπο, ενθουσιώδες, μιμήθηκε «να πιει νερό» μερικές φορές.Φώναξε πάνω από τη μηχανή ντίζελ, «Χρειάζεσαι νερό;»
Του έγνεψα ευγενικά.Είναι μόνο άλλα 20 μίλια.Δεν είναι τίποτα.Γίνομαι σκληρός, σωστά;Ανασήκωσε τους ώμους του και κούνησε το κεφάλι του καθώς έφευγαν.
Μετά ήρθαν κι άλλες αναβάσεις.Κάθε ένα ακολουθείται από μια στροφή και μια άλλη ανάβαση ορατή στον ορίζοντα.Μέσα σε 15 λεπτά άρχισα να διψάω.Απελπιστικά διψασμένος.
Μια ντουζίνα πρόβατα ήταν στριμωγμένα κάτω από έναν αχυρώνα σκιά.Στέρνα και γούρνα νερού σε κοντινή απόσταση.Διψάω αρκετά για να σκαρφαλώσω στον φράχτη και μετά να δω να πίνω το νερό του προβάτου;
Αργότερα, ένα σπίτι.Ένα αρκετά καλό σπίτι, όλο κλειστό, κανείς τριγύρω.Δεν διψούσα αρκετά για να διαρρήξω, ακόμα, αλλά αυτό το σπάσιμο και η είσοδος πέρασε από το μυαλό μου ήταν ανησυχητικό.
Είχα μια έντονη επιθυμία να τραβήξω και να κατουρήσω.Καθώς άρχισε να ρέει σκέφτηκα να το σώσω, να πιω.Τόσο λίγα βγήκαν.
Βούτηξα σε ένα χάος άμμου, οι ρόδες μου έσβησαν και στην πραγματικότητα ανατράπηκα.Όχι μεγάλος.Ένιωσα καλά να στέκομαι όρθιος.Έριξα μια ματιά ξανά στο τηλέφωνό μου.Ακόμα δεν υπάρχει υπηρεσία.Τέλος πάντων, ακόμα κι αν είχα σήμα, καλεί κανείς "911 για έκτακτη ανάγκη" εδώ;Σίγουρα θα έρθει αυτοκίνητο σύντομα….
Μερικά σύννεφα ήρθαν αντ' αυτού.Σύννεφα σε κλασικό μέγεθος και σχήμα.Το να έχεις ένα ή δύο περάσματα για λίγα λεπτά κάνει τη διαφορά.Πολύτιμο έλεος από τις ακτίνες λέιζερ του ήλιου.
Τραγική παραφροσύνη.Έπιασα τον εαυτό μου να εκστομίζει φωνές, δυνατά.Ήξερα ότι γινόταν άσχημα, αλλά ήξερα ότι το τέλος δεν μπορεί να είναι πολύ μακριά.Τι γίνεται όμως αν έχω κάνει λάθος στροφή;Τι γίνεται αν μου σκάσει ένα λάστιχο;
Ένας λίγος ουραίος άνεμος χτύπησε.Θα παρατηρήσετε τα πιο μικροσκοπικά δώρα μερικές φορές.Άλλο ένα σύννεφο κύλησε.Επιτέλους, άκουσα ένα φορτηγό να πλησιάζει από πολύ πίσω.
Σταμάτησα και κατέβηκα, μιμούμενος το «νερό» καθώς πλησίαζε.Ένας ανόητος Νοτιοαφρικανός στο τιμόνι ενός παλιού Land Cruiser πήδηξε έξω και με κοίταξε, μετά άπλωσε το χέρι στην καμπίνα και έδωσε ένα μισό μπουκάλι κόλα.
Επιτέλους, έτσι έγινε.Όχι πολλά για το Nuwerus.Υπάρχει ένα κατάστημα.Πρακτικά σύρθηκα, πέρασα τον πάγκο και μπήκα στο τσιμεντένιο πάτωμα στο δροσερό αποθήκη.Η γκριζομάλλης μαγαζάτορας κυρία μου έφερε στάμνα μετά από κανάτα νερό.Τα παιδιά στην πόλη με κοίταξαν με ορθάνοιχτα μάτια από τη γωνία.
Ήταν 104 μοίρες εκεί έξω.Δεν είμαι νεκρός, ελπίζω να μην έχω βλάβη στα νεφρά, αλλά διδάγματα.Συσκευάστε το πλεόνασμα νερού.Μελετήστε τον καιρό και τις αλλαγές υψομέτρου.Εάν προσφέρεται νερό, ΠΑΡΤΕ ΤΟ.Κάνε ξανά αυτά τα λάθη καβαλάρηδων και η Αφρική θα μπορούσε να με στείλει στην αιωνιότητα.Θυμηθείτε, δεν είμαι τίποτα περισσότερο από ένα σακί με κρέας, κρεμασμένο με κόκαλο και γεμάτο με πολύτιμο νερό.
Δεν χρειαζόταν να μείνω στο Nuwerus.Μετά από ώρες ενυδάτωσης, κοιμήθηκα καλά.Απλώς σκέφτηκα ότι θα έκανα παρέα σε μια έρημη πόλη, θα έκανα κλανιά για μια μέρα.Το όνομα της πόλης είναι Αφρικάανς, σημαίνει «Νέα Ανάπαυση», οπότε γιατί όχι.
Μερικές όμορφες κατασκευές, όπως το σχολείο.Κυματοειδείς μεταλλικές στέγες, ουδέτερα χρώματα με φωτεινά παστέλ τελειώματα γύρω από τα παράθυρα και τις μαρκίζες.
Η χλωρίδα, όπου κι αν κοιτάξω, είναι αρκετά εντυπωσιακή.Όλα τα είδη ανθεκτικών φυτών της ερήμου δεν μπορούσα να ονομάσω.Όσο για την πανίδα, λοιπόν, βρήκα έναν οδηγό πεδίου για τα Θηλαστικά της Νότιας Αφρικής, που περιείχε αρκετές δεκάδες φοβερά θηρία.Δεν θα μπορούσα να αναφέρω περισσότερα από μερικά από τα πιο προφανή.Ποιος έχει ακούσει ποτέ για Dik-Dik, τέλος πάντων;Μεγάλη αντιλόπη της Αφρικής;Nyala;Ρεβοκ;Αναγνώρισα το οδικό φονικό που είχα εντοπίσει τις προάλλες, με τη θαμνώδη ουρά και τα γιγάντια αυτιά.Αυτή ήταν μια μεγάλη αλεπού με αυτιά νυχτερίδας.
Η Μπελίντα στο "Drankwinkel" μου έσωσε τον πισινό.Περιπλανήθηκα ξανά στο κατάστημα για να ευχαριστήσω που με φρόντισες.Είπε ότι έδειχνα πολύ άσχημα, τότε.Αρκετά άσχημα παραλίγο να τηλεφωνήσει στον γιατρό της πόλης.
Δεν είναι και πολύ μαγαζί, παρεμπιπτόντως.Υγρά σε γυάλινα μπουκάλια, κυρίως μπύρα και κρασί, και μια κρύπτη Jägermeister.Η δροσερή αποθήκη στο πίσω μέρος, όπου είχα ξεκουραστεί στο πάτωμα, πραγματικά δεν αποθηκεύει πολλά περισσότερα από κάποια παλιά σκουπίδια και άδεια κιβώτια μπύρας.
Υπάρχει ένα άλλο κατάστημα κοντά, λειτουργεί ως ταχυδρομείο, προσφέρει κάποια είδη σπιτιού.Αυτή η πόλη πρέπει να έχει πεντακόσιους κατοίκους.Μαζεύομαι μια φορά την εβδομάδα και πηγαίνουν στο Vredendal για προμήθειες.Δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα προς πώληση εδώ.
Το Hardeveld Lodge, όπου έκλεισα τις μπότες μου, έχει μια μικρή στρογγυλή πισίνα, ανδρική τραπεζαρία και παρακείμενο σαλόνι με πολύ κομψό ξύλο και βελούδινο δέρμα.Ο Φέι τρέχει την άρθρωση.Ο σύζυγός της πέθανε πριν από λίγα χρόνια.Ωστόσο, έχει αυτό το μέρος μαστιγωμένο, κάθε γωνιά, πεντακάθαρο, κάθε γεύμα, χυμώδες.
Επιστροφή στο άλεσμα, ο αυτοκινητόδρομος που διασχίζει το Βόρειο Ακρωτήριο, τη μεγαλύτερη επαρχία της Νότιας Αφρικής, χαιρετά με μια πινακίδα σε τέσσερις γλώσσες: Αφρικάανς, Τσουάνα, Ξόσα και Αγγλικά.Η Νότια Αφρική έχει στην πραγματικότητα 11 επίσημες γλώσσες, σε εθνικό επίπεδο.Αυτή η ημέρα των 85 μιλίων ήταν πολύ καλύτερες συνθήκες ποδηλασίας.Δρόμος πίσσας, μέτρια ανάβαση, συννεφιά, χαμηλότερες θερμοκρασίες.
Η υψηλή περίοδος είναι ο Αύγουστος και ο Σεπτέμβριος, την άνοιξη στο νότιο ημισφαίριο.Τότε είναι που το τοπίο σκάει από λουλούδια.Υπάρχει ακόμη και τηλεφωνική γραμμή λουλουδιών.Όπως μια αναφορά χιονιού μπορεί να σας πει ποιες πίστες σκι είναι πιο γλυκές, υπάρχει ένας αριθμός που θα μπορούσατε να πληκτρολογήσετε για να δείτε τα πιο φρέσκα στη σκηνή των λουλουδιών.Εκείνη την εποχή, οι λόφοι είναι γεμάτοι με 2.300 ποικιλίες λουλουδιών, μου λένε.Τώρα, στην κορύφωση του καλοκαιριού… απολύτως άγονο.
Οι «αρουραίοι της ερήμου» ζουν εδώ, μεγαλύτεροι λευκοί άνθρωποι, κάνουν χειροτεχνίες και έργα στην ιδιοκτησία τους, σχεδόν όλοι με μητρική γλώσσα στα Αφρικάανς, πολλοί γερμανικής καταγωγής με μακροχρόνιους δεσμούς επίσης με τη Ναμίμπια, όλα θα σας πουν για αυτό και πολλά άλλα.Είναι εργατικοί άνθρωποι, χριστιανοί, βορειοευρωπαίοι μέχρι το μεδούλι.Υπάρχει μια ταμπέλα στα λατινικά όπου έμεινα, «Labor Omnia Vincit» («Η εργασία κατακτά τα πάντα»), η οποία συνοψίζει τη στάση τους απέναντι στη ζωή.
Δεν θα ήμουν ειλικρινής αν παραμελούσα να αναφέρω το στέλεχος της λευκής υπεροχής που συνάντησα, ειδικά εδώ στην ερημιά.Πάρα πολλά για να είναι μια ανωμαλία.Κάποιοι μοιράζονταν ανοιχτά την νεοναζιστική προπαγάνδα.Φυσικά, όχι όλοι οι λευκοί, πολλοί φαίνονται ικανοποιημένοι και ασχολούνται με τους έγχρωμους γείτονές τους, αλλά ήταν αρκετά για να συμπεράνω ότι αυτές οι σκοτεινές ιδέες είναι ισχυρές στη Νότια Αφρική και να νιώσω την ευθύνη να το σημειώσω εδώ.
Αυτή η περιοχή των λουλουδιών είναι γνωστή ως "Succulent", βρίσκεται ανάμεσα στις ερήμους Namib και Kalahari.Είναι επίσης εξαιρετικά ζεστό.Ο κόσμος φαίνεται να πιστεύει ότι είναι περίεργο που βρίσκομαι εδώ, τώρα, την πιο αφιλόξενη σεζόν.Αυτό συμβαίνει όταν υπάρχει πάρα πολύ «ρέει» και λίγο ή καθόλου «προγραμματισμός».Το θετικό: Είμαι ο μόνος καλεσμένος, σχεδόν παντού όπου προσγειώνομαι.
Ένα απόγευμα έβρεξε για περίπου πέντε λεπτά, αρκετά δυνατά, αρκετά για να μετατρέψει τις υδρορροές αυτών των απόκρημνων δρόμων σε λυσσασμένα κανάλια τρεχούμενου νερού.Όλα αυτά ήταν αρκετά συναρπαστικά που μερικοί ντόπιοι βγήκαν στα πόδια τους για μια φωτογραφία.Βρίσκονται σε μια ακραία ξηρασία εδώ και χρόνια.
Πολλά σπίτια διαθέτουν συστήματα σωληνώσεων που διοχετεύουν το νερό της βροχής από μεταλλικές στέγες και σε στέρνες.Αυτή η συννεφιά ήταν μια ευκαιρία να ανεβάσει λίγο τα επίπεδα.Όπου κι αν μείνω, ζητούν τα ντους να είναι σύντομα.Άνοιξε το νερό και βρέξου.Απενεργοποιήστε και κάντε αφρό.Στη συνέχεια ενεργοποιήστε ξανά για να ξεπλύνετε.
Αυτή είναι μια αδυσώπητη και αδυσώπητη αρένα.Μια μέρα κουβαλούσα τέσσερα γεμάτα μπουκάλια νερού για ένα τμήμα 65 μιλίων και ήμουν ήδη εντελώς άδειος με πέντε μίλια για να πάω.Δεν χτύπησε κανένας κώδωνας κινδύνου, όπως την προηγούμενη φορά.Καμία υφέρπουσα παραφροσύνη.Αρκετή κίνηση τριγύρω για να μου δώσει σιγουριά ότι θα μπορούσα να κάνω μια βόλτα, ή τουλάχιστον λίγο νερό, καθώς οι θερμοκρασίες ανέβηκαν στους 100 βαθμούς καθώς δυσκολευόμουν σε ανηφόρα και αντίθετα.
Μερικές φορές στις μεγάλες ανηφόρες, σε αυτόν τον αντίθετο άνεμο, νιώθω ότι μπορώ να τρέξω πιο γρήγορα από ό,τι κάνω πετάλι.Μόλις έφτασα στο Σπρίνγκμποκ, κοπάνισα ένα γυάλινο μπουκάλι Fanta δύο λίτρων και μετά έβαλα μια κανάτα με νερό για την ισορροπία της ημέρας.
Στη συνέχεια, υπήρξαν δύο ένδοξες μέρες ανάπαυσης στο Vioolsdrift Lodge, στα σύνορα.Εδώ, εξερεύνησα τις τεράστιες μπλόφες της ερήμου και τις γραφικές φάρμες με σταφύλια και μάνγκο στον ποταμό Orange, ο οποίος αποτελεί το στιβαρό σύνορο μεταξύ της Νότιας Αφρικής και της Ναμίμπια.Όπως μπορείτε να μαντέψετε, το ποτάμι είναι χαμηλό.Πολύ χαμηλή.
Ένα τεράστιο έθνος της ερήμου με μόνο 2,6 εκατομμύρια κατοίκους, η Ναμίμπια είναι η δεύτερη πιο αραιοκατοικημένη χώρα στη γη, μόνο πίσω από τη Μογγολία.Τα κενά χασμουρητού μεταξύ των οπών ποτίσματος γίνονται μεγάλα, συνήθως περίπου 100 έως 150 μίλια.Τις πρώτες μέρες, ανηφόρα.Δεν θέλω να κάνω μια βόλτα στην επόμενη διασταύρωση.Εάν συμβεί αυτό, θα το αναφέρω εδώ, στο σύστημα τιμής.
Παρεμπιπτόντως, αυτή η βόλτα στην Αφρική δεν έχει να κάνει με τον αθλητισμό.Πρόκειται για περιπλάνηση.Σε αυτό το θέμα είμαι απόλυτα αφοσιωμένος.
Όπως ένα πιασάρικο τραγούδι μπορεί να μας μεταφέρει πίσω σε ένα συναίσθημα σε κάποιο σημείο του χρόνου, το να σφυρηλατήσω μέσα από την έντονη ποδηλασία με γυρίζει πίσω 30 χρόνια, στα νιάτα μου στην Κοιλάδα των Θησαυρών.
Ο τρόπος που μια μικρή ταλαιπωρία, επαναλαμβανόμενη τακτικά, με ανεβάζει ψηλά.Μπορώ να νιώσω το φάρμακο, την ενδορφίνη, ένα φυσικώς παραγόμενο οπιοειδές, να αρχίζει να μπαίνει τώρα.
Περισσότερο από αυτές τις φυσικές αισθήσεις, επιστρέφω στην ανακάλυψη της αίσθησης της ελευθερίας.Όταν τα εφηβικά μου πόδια ήταν αρκετά δυνατά για να με μεταφέρουν 100 έως 150 μίλια σε μια μέρα, σε βρόχους ή από σημείο σε σημείο μέσα από πόλεις στην ενδοχώρα όπου μεγάλωσα, μέρη με ονόματα όπως Bruneau, Murphy, Marsing, Star, Emmett, Horseshoe Bend, McCall, Idaho City, Lowman, ακόμα και η πρόκληση τεσσάρων συνόδων κορυφής στον Stanley.Και άλλα τόσα.
Ξέφυγε από όλες τις εκκλησίες και τους εκκλησιαστικούς ανθρώπους, δραπέτευσε από τα περισσότερα ανόητα σχολικά πράγματα, τα νεανικά πάρτι, δραπέτευσε από μια δουλειά μερικής απασχόλησης και όλες τις μικροαστικές παγίδες όπως τα αυτοκίνητα και οι πληρωμές αυτοκινήτων.
Το ποδήλατο ήταν σίγουρα θέμα δύναμης, αλλά περισσότερο από αυτό, ήταν ο τρόπος που πρωτοβρήκα την ανεξαρτησία και για μένα, μια πιο εκτεταμένη ιδέα της «ελευθερίας».
Η Ναμίμπια τα συγκεντρώνει όλα.Τελικά, ξεκινώντας ώρες πριν από το ξημέρωμα για να νικήσω τη ζέστη, έσπρωξα βόρεια, σταθερά ανηφορικά με απίστευτες θερμοκρασίες και αντίθετο άνεμο με απολύτως μηδενικά δρομολόγια στη διαδρομή.Μετά από 93 μίλια έφτασα στο Grünau, στην περιοχή ||Karas της Ναμίμπια.(Ναι, αυτή η ορθογραφία είναι σωστή.)
Είναι σαν ένας άλλος πλανήτης εκεί έξω.Έρημοι από την πιο τρελή φαντασία σας.Ξετρελαθείτε λίγο και οι βουνοκορφές μοιάζουν με τις στροβιλιζόμενες κορυφές από μαλακά χωνάκια παγωτού.
Μόνο μια ασήμαντη κίνηση, αλλά σχεδόν όλοι δίνουν μερικά φιλικά κόρνα και μερικές γροθιές καθώς περνούν.Ξέρω ότι αν χτυπούσα ξανά στον τοίχο, μου έχουν πάρει την πλάτη.
Κατά μήκος του δρόμου, υπάρχει μόνο λίγη σκιά διαθέσιμη σε ορισμένους περιστασιακούς σταθμούς καταφυγίων.Πρόκειται απλώς για ένα στρογγυλό τσιμεντένιο τραπέζι με κέντρο σε ένα τετράγωνο θεμέλιο από σκυρόδεμα, με τετράγωνη μεταλλική οροφή από πάνω, που υποστηρίζεται από τέσσερα λεπτά ατσάλινα πόδια.Η αιώρα μου ταίριαζε τέλεια στο εσωτερικό, διαγώνια.Σκαρφάλωσα, με τα πόδια ψηλά, κομμένα μήλα, έπιασα νερό, ρουφήξα και άκουγα μουσική για τέσσερις συνεχόμενες ώρες, προστατευμένος από τον μεσημεριανό ήλιο.Υπήρχε κάτι υπέροχο στη μέρα.Θα έλεγα ότι δεν θα υπάρξει άλλο παρόμοιο, αλλά υποθέτω ότι έχω δεκάδες ακόμη μπροστά.
Μετά από ένα γλέντι και μια νύχτα κατασκήνωσης στη σιδηροδρομική διασταύρωση στο Grünau, ανέβηκα.Αμέσως υπήρξαν σημάδια ζωής κατά μήκος του δρόμου.Μερικά δέντρα, ένα με τη μεγαλύτερη φωλιά πουλιών που έχω δει ποτέ, κίτρινα λουλούδια, χιλιάδες χοντρές μαύρες σαρανταποδαρούσες σαν σκουλήκι που διασχίζουν το δρόμο.Στη συνέχεια, ένα λαμπρό πορτοκαλί «Padstal», απλώς ένα περίπτερο στην άκρη του δρόμου που στεγάζεται σε ένα κυματοειδές μεταλλικό κουτί.
Χωρίς να χρειάζομαι ποτό, σταμάτησα ούτως ή άλλως και πλησίασα το παράθυρο."Είναι κανείς εδώ;"Μια νεαρή γυναίκα εμφανίστηκε από μια σκοτεινή γωνιά, μου πούλησε ένα κρύο αναψυκτικό για 10 δολάρια Ναμίμπια (66 σεντς ΗΠΑ)."Που μένεις;"ρώτησα.Έδειξε πάνω από τον ώμο της, «η φάρμα», έριξα μια ματιά τριγύρω, τίποτα εκεί.Πρέπει να είναι πάνω από την καμπούρα.Μιλούσε με την πιο βασιλική αγγλική προφορά, σαν πριγκίπισσα, έναν ήχο που θα μπορούσε να προέρχεται μόνο από μια ολόκληρη ζωή έκθεση στη μητρική της αφρικανική γλώσσα, πιθανώς Khoekhoegowab, συν, σίγουρα, Αφρικάανς.
Εκείνο το απόγευμα ήρθαν μαύρα σύννεφα.Οι θερμοκρασίες έπεσαν.Έσπασε ο ουρανός.Για σχεδόν μια ώρα, μια συνεχής νεροποντή.Έχοντας ήδη φτάσει σε έναν ξενώνα στην άκρη του δρόμου, χάρηκα μαζί με τους εργάτες της φάρμας, με τα πρόσωπά τους να ακτινοβολούν.
Αυτή η υπνωτική μελωδία από το συγκρότημα Toto της δεκαετίας του 1980, "Bless the Rains Down in Africa", τώρα έχει πιο νόημα από ποτέ.
A 1992 graduate of Meridian High School, Ted Kunz’s early life included a lot of low-paying jobs. Later, he graduated from NYU, followed by more than a decade in institutional finance based in New York, Hong Kong, Dallas, Amsterdam, and Boise. He preferred the low-paying jobs. For the past five years, Ted has spent much of his time living simply in the Treasure Valley, but still following his front wheel to places where adventures unfold. ”Declaring ‘I will ride a motorcycle around the world’ is a bit like saying ‘I will eat a mile-long hoagie sandwich.’ It’s ambitious, even a little absurd. But there’s only one way to attempt it: Bite by bite.” Ted can be reached most any time at ted_kunz@yahoo.com.
Ώρα δημοσίευσης: Μαρ-11-2020