آنچه اسکارپ، اسکاتلند در مورد بازیافت پلاستیک اقیانوس فاش می کند

برنامه‌ها، کتاب‌ها، فیلم‌ها، موسیقی، نمایش‌های تلویزیونی و هنر الهام‌بخش برخی از خلاق‌ترین افراد ما در تجارت در این ماه هستند.

یک تیم برنده جوایز متشکل از روزنامه نگاران، طراحان و فیلمبرداران که داستان های برند را از طریق لنز متمایز Fast Company بیان می کنند.

ساحل نشینی برای مدت طولانی بخشی از زندگی جوامع جزیره ای بوده است.در لبه جنوب غربی اسکارپ، جزیره‌ای کوچک و بدون درخت در سواحل هریس در هبریدهای بیرونی اسکاتلند، مول مور («ساحل بزرگ») محلی بود که مردم محلی برای جمع‌آوری چوب برای تعمیر ساختمان‌ها و ساخت مبلمان و تابوت‌ها می‌رفتند.امروزه هنوز چوب رانده شده زیادی وجود دارد، اما به همان میزان یا بیشتر پلاستیک.

اسکارپ در سال 1972 متروک شد. این جزیره در حال حاضر تنها در تابستان توسط صاحبان تعداد کمی از خانه های تعطیلات استفاده می شود.اما در سرتاسر هریس و هیبرید، مردم همچنان به استفاده عملی و تزئینی از اقلام پلاستیکی شانه‌دار ساحلی ادامه می‌دهند.بسیاری از خانه‌ها دارای چند شناور و شناور ترال هستند که روی نرده‌ها و میله‌های دروازه آویزان شده‌اند.لوله پی وی سی پلاستیکی سیاه، که به مقدار فراوان از مزارع پرورش ماهی که در اثر طوفان ویران شده اند، اغلب برای زهکشی مسیر پیاده روی استفاده می شود یا با بتن پر می شود و به عنوان پایه نرده استفاده می شود.لوله‌های بزرگ‌تر را می‌توان از طول شکافت تا برای گاوهای سرسخت کوهستانی، گودال‌های تغذیه درست کنند.

از طناب و توری به عنوان بادشکن یا جلوگیری از فرسایش زمین استفاده می شود.بسیاری از ساکنان جزیره از جعبه‌های ماهی (جعبه‌های پلاستیکی بزرگی که در خشکی شسته شده‌اند) برای نگهداری استفاده می‌کنند.و یک صنعت کوچک صنایع دستی وجود دارد که اشیاء یافت شده را به عنوان سوغاتی توریستی تغییر کاربری می دهد، و خال های پلاستیکی را به هر چیزی از تغذیه کننده پرندگان گرفته تا دکمه ها تبدیل می کند.

اما این دور زدن ساحل، بازیافت و استفاده مجدد از اقلام پلاستیکی بزرگتر حتی سطح مشکل را خراش نمی دهد.قطعات کوچکتر پلاستیک که جمع آوری آنها سخت تر است، احتمال بیشتری دارد که وارد زنجیره غذایی شوند یا دوباره به دریا کشیده شوند.طوفان هایی که در سواحل رودخانه ها قطع می شوند، اغلب یک زمین شناسی پلاستیکی نگران کننده را نشان می دهند، با لایه هایی از قطعات پلاستیکی در خاک چندین فوت زیر سطح.

گزارش‌هایی که حاکی از مقیاس آلودگی پلاستیکی اقیانوس‌های جهان است در 10 سال گذشته گسترده شده است.تخمین‌ها از میزان ورود پلاستیک به اقیانوس‌ها در سال از 8 میلیون تن تا 12 میلیون تن متغیر است، اگرچه هیچ راهی برای اندازه‌گیری دقیق آن وجود ندارد.

این مشکل جدیدی نیست: یکی از ساکنان جزیره که 35 سال در اسکارپ تعطیلات خود را گذرانده است، گفت که از زمانی که شهر نیویورک از ریختن زباله در دریا در سال 1994 متوقف شد، تنوع اشیاء یافت شده در مول مور کاهش یافته است. اما کاهش تنوع در آن کاهش یافته است. بیش از افزایش در تعداد: برنامه رادیو بی بی سی 4 Costing the Earth در سال 2010 گزارش داد که زباله های پلاستیکی در سواحل از سال 1994 دو برابر شده است.

افزایش آگاهی از پلاستیک اقیانوس ها تلاش های محلی را برای تمیز نگه داشتن سواحل برانگیخته است.اما میزان دورریزهای جمع آوری شده این سوال را مطرح می کند که با آن چه باید کرد.عکس پلاستیک اقیانوس با قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نور خورشید تخریب می شود، گاهی اوقات شناسایی آن را دشوار می کند، و بازیافت آن را دشوار می کند، زیرا آلوده به نمک و اغلب با رشد موجودات دریایی در سطح آن است.برخی از روش های بازیافت تنها با نسبت حداکثر 10 درصد پلاستیک اقیانوسی به 90 درصد پلاستیک از منابع داخلی می توانند موفقیت آمیز باشند.

گروه‌های محلی گاهی اوقات برای جمع‌آوری مقادیر زیادی پلاستیک از سواحل با یکدیگر همکاری می‌کنند، اما برای مقامات محلی چالش این است که چگونه با یک ماده مشکل‌ساز که بازیافت آن سخت یا غیرممکن است، برخورد کنند.جایگزین دفن زباله با هزینه تقریباً 100 دلار در هر تن است.من و کتی وونز، مدرس و سازنده جواهرات، پتانسیل استفاده مجدد از پلاستیک اقیانوسی را به عنوان ماده خام پرینترهای سه بعدی که به عنوان فیلامنت شناخته می شود، بررسی کردیم.

به عنوان مثال، پلی پروپیلن (PP) را می توان به راحتی آسیاب و شکل داد، اما باید به نسبت 50:50 با پلی لاکتید (PLA) مخلوط شود تا قوام مورد نیاز چاپگر حفظ شود.مخلوط کردن انواع پلاستیک‌هایی مانند این یک گام به عقب است، به این معنا که بازیافت آنها دشوارتر می‌شود، اما آنچه ما و دیگران با بررسی کاربردهای بالقوه جدید برای این ماده می‌آموزیم ممکن است به ما اجازه دهد تا در آینده دو گام به جلو برداریم.سایر پلاستیک های اقیانوسی مانند پلی اتیلن ترفتالات (PET) و پلی اتلین با چگالی بالا (HDPE) نیز مناسب هستند.

روش دیگری که من به آن نگاه کردم، ذوب طناب پلی پروپیلن بر روی آتش سوزی و استفاده از آن در دستگاه قالب گیری تزریقی بداهه بود.اما این تکنیک با حفظ دقیق دمای صحیح و همچنین بخارات سمی مشکل داشت.

پروژه پاکسازی اقیانوس مخترع هلندی Boyan Slat بسیار جاه طلبانه تر بوده است و هدف آن بازیابی 50 درصد از زباله بزرگ اقیانوس آرام در مدت پنج سال با توری بزرگ آویزان شده از یک بوم بادی است که پلاستیک را می گیرد و آن را به سکوی جمع آوری می کشد.با این حال، این پروژه با مشکلاتی روبرو شده است و در هر صورت تنها قطعات بزرگتر را در سطح جمع می کند.تخمین زده می شود که اکثر پلاستیک های اقیانوس ذراتی با اندازه کمتر از 1 میلی متر هستند که در ستون آب معلق هستند و پلاستیک بیشتری در کف اقیانوس فرو می رود.

اینها به راه حل های تازه نیاز دارند.حذف مقادیر زیادی پلاستیک در محیط، مشکل آزاردهنده‌ای است که قرن‌ها با ما خواهد بود.ما به تلاش‌های مشترک وجدانی از سوی سیاستمداران و صنعت و ایده‌های تازه نیاز داریم - که همه آنها در حال حاضر وجود ندارند.

ایان لامبرت دانشیار طراحی در دانشگاه ناپیر ادینبورگ است.این مقاله از The Conversation تحت مجوز Creative Commons بازنشر شده است.مقاله اصلی را بخوانید.